Rozmowa ze śp. księdzem Janem Twardowskim, przeprowadzona przez Krystynę Czubę w grudniu 1993 roku.
Jest Ksiądz kapłanem i poetą. Czy jest to trudna droga?
- Przyznam się że trochę się boję słowa "poezja". U nas słowo to czcigodne w Grecji urodzone. Lubię mówić o wierszach piszę wiersze. Wiersz dla mnie jest jednym ze sposobów nawiązania kontaktu z drugim człowiekiem. Jestem księdzem gdy głoszę homilie rekolekcje ale do pewnych ludzi mogę trafić raczej właśnie wierszem. Może to są ludzie nieliczni ale wrażliwi. A człowiek wrażliwy jest bardzo cenny ponieważ on może oddziaływać na innych. Może dlatego że wiersz jest mniej dogmatyczny mniej apologetyczny. Zauważyłem także że z ludźmi niewierzącymi łatwiej porozumiewać się wierszem. A jeśli chodzi o poezję wielką to nic nie przeszkadzało świętemu Janowi od Krzyża być wielkim poetą mistykiem i teologiem. Napisał on że gdy dotyka wielkich spraw Bożych to wtedy raczej posługuje się poezją niż teologiczną prozą.
Czy Ksiądz mógłby powiedzieć o jakimś swoim credo w poezji o wierszu który dla Księdza jest osobiście najważniejszy?
- Powiem z pamięci krótki wiersz:
Sam nic nie uczyniłem dobrego
Ani mniej ani więcej
To tylko Anioł oddawał przez moje ręce
Kochać też nie umiałem wiernie ani niewiernieKtoś lepszy kochał przeze mnieDogmatów nie rozumiałem rano w południe w nocyWierzę że wytłumaczysz kiedy mi zamkniesz oczy
W poezji Księdza jest jakieś natchnienie franciszkańskie. Czy to od św. Franciszka uczył się Ksiądz miłości do zawilców marchewki i chrabąszczy?
- Pierwszym źródłem mego natchnienia jest Ewangelia. Jest tam początek zachwytu nad światem. Mówił Jezus o ptakach niebieskich niebieskiej trawie o liliach polnych. Mówił w języku człowieka który kocha przyrodę. Z tego natchnienia czerpał też św. Franciszek.Dla mnie świat doczesny nie jest przeciwstawieniem świata nadprzyrodzonego. Dla mnie i Anioł i człowiek chodzą po ziemi. I są na niej mrówka jabłko i drzewa owocowe. Cały nasz świat jest elementem świata tamtego bo nie ma dwóch światów. Jest tylko jeden świat - świat Boży.
W "Zeszycie w kratkę" Ksiądz napisał: "Matka Boska Częstochowska jest dlatego cudowna bo kiedy patrzysz na Nią przypomina się Polska". Czy Ksiądz chciałby coś powiedzieć o swojej relacji do Matki Bożej?
- Muszę powiedzieć coś bardzo osobistego. Dla mnie najbardziej ukochaną Matką Boską jest ta wyrzeźbiona w drzewie - Matka Boska ze Skępego w Dobrzyńskiej Ziemi. To jest moja pierwsza miłość! Nie Królowa ale Królewna Polski. Czasem zapomniana. Ma Ona swój urok i wdzięk wdzięk wiary Wniebowziętej. Ale oczywiście Matka Boska Częstochowska to Matka i Królowa dostojna z koroną na głowie. To Ona jednoczy wszystkich Polaków. Jest tą "zranioną teologią naszej Ojczyzny". Bardzo Ją kocham! Muszę jednak powiedzieć że tamtej wielkiej pierwszej miłości nie zapominam.
Co Ksiądz chciałby powiedzieć wszystkim Polakom w czasach zawirowania i szukania drogi?
- Takie jedno zdanie: "Jezu ufam Tobie". Wstąpiłem do seminarium w momencie chyba najgorszym bo w okresie ciężkiego stalinizmu. Mówiono wtedy: Co on robi? Silne są Rosja komunistyczna i komunistyczne Chiny. A Polska słaba. A Kościół słabiutki. A mnie się ten Jezus słabiutki ze swoim Kościołem słabiutkim podobał. Pokochałem Go z Ewangelii i na tym się nie zawiodłem. Inni się zawiedli na ludziach w których pokładali nadzieję. Jak ktoś mnie pyta dlaczego ja wierzę abym mu wytłumaczył wtedy mówię że wiara to nie wiedza. A Jezus żąda wiary i zaufania. Życzę wszystkim aby Jezusowi zaufali. O tym mówi Ojciec Święty w "Przekroczyć próg nadziei". Jestem pewien że Bóg daje więcej niż my możemy się spodziewać. Więcej może otrzymać nasz Naród gdy naprawdę zaufa Jezusowi.
Dziękuję za rozmowę.
